සිතිවිලි




 තද හිරු රැසින් ගස්වැල්  

                                 මැලවිලා ඇත..

කූජන හඬත් සියොතුන්ගෙන්    

                                  ඇසෙනු නැත..

උඳුවප්   දුරුත්තේ   සීතල

                                   මැකී   නැත..

සිතිවිලි  දමින්  මා ගත  සිත

                                     වෙලී   ඇත..



තද  වෙහෙසකින්  සරසවි වරම් 

                                            ලැබුවෙමි..

එය නිදහසක් බව  හද තුළින් 

                                             සිතුවෙමි ..

ලෝකය අනා එක  පිඩකට 

                                              ගුලි කරමි..

දැනුම් සම්භාරයක් කැටි කොට මා 

                                             පිටව  යමි..




                                                           

                                                            

                                                                  

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

යා යුතුමය

මිතුරිය..

ඉරණම..(කෙටිකතාවකි )